تنگی مجرای ادراری_ کجی جریان ادرار_ باریک بودن جریان ادرار
تنگی مجرای ادراری یک ناهنجاری اکتسابی است که در ۱۰ تا ۹ درصد کودکان ختنه شده، ایجاد می‌شود. اگر قطر خروجی مجرای ادراری را کمتر از ۵ فرنچ در نظر بگیریم، شاید شیوع آن تا ۲۰ درصد هم برسد. بطور کلی در شیر خواران زیر یکسال« مه‌آ »، لوله ادراری اندازه ۵ فرنچ را می‌پذیرد و در کودکان بین۶ تا ۱ سال کاتتر شماره ۸ به راحتی رد می‌شود. علائم تنگی مجرای خروجی ادرار شامل کجی جریان ادرار، پرش بیش از حد ادرار، بندرت تکرر ادرار، درد، وجود لکه خون بر روی لباس زیر و تاخیر در تخلیه کامل مثانه است. در معاینه این کودکان مه آ کاملا تنگ بوده و کناره های آن به‌شدت هم چسبیده است. مهآتومی درمان قطعی در این کودکان است.
بعد از ختنه، بدلیل اینکه کلاهک یا گلنس بطور مکرر در معرض آمونیاک ادرار قرار می‌گیرد و همچنین اصطکاک پوشک شیرخوار با آن، درماتیت آمونیاکی و آسیب و خراش موضعی بر روی گلنس ایجاد می‌شود که می تواند به تنگی مجرا منجر شود. آسیب و از بین رفتن اپیتلیوم انتهای مجرای ادراری، سبب تنگی و بسته شدن تدریجی آن می‌شود. این عارضه در کودکان ختنه نشده کمتر دیده می‌شود.
(Balanitis xerotica obliterans (BXO:
التهاب سر آلت تناسلی را می‌گویند که درمان آن ختنه است. علیرغم درمان، ۲۰ در صد از این کودکان نیاز به عمل جراحی مه آتومی دارند.
درمان جراحی:
دیلاتاسیون یا بوژی مکرر مه‌آ، بدلیل ایجاد پارگی و تشدید تنگی بدنبال ترمیم، نقشی در درمان قطعی آن ندارد. بهترین و استاندارد ترین درمان، مهآتومی یا مه‌آتوپلاستی است. بعد از رفع تنگی مه‌آ، تا حدود دو هفته، به منظور پیشگیری از چسبیدن مجدد آن، روزانه دو مرتبه پماد آنتی بیوتیک یا کورتن یا هر دو با هم استفاده می‌شود. سپس به مدت دو هفته دیگر روزانه یکبار پمادها مصرف می‌شود.
حدود یک تا دو روز بعد از عمل، درد موقع ادرار کردن وجود دارد که با خوردن مسکن بهتر می شود. نشستن در لگن آب ولرم برای تحریک ادرار کردن موثر است. در صورت انسداد ادراری یا رتنشن، گذاشتن سوند توصیه می‌شود. گاهی ادرار در روزهای اول بعد از عمل، به صورت اسپری و پخش جاری می‌شود که به علت ادم و ورم است و بتدریج بهبود می‌یابد.
مه‌آتوپلاستی در اتاق عمل و با بیهوشی انجام می‌شود.